Dariusz Żabiński
Fotografia, Malarstwo
Do piachu aparat ze sobą wezmę i będę go głaskał rąk szkieletem,którym zrobiliście mnie przechodząc obok.../autoportret domniemany/..
Fotografik,poeta,aforysta,pisarz,/małe formy literackie/ lokalny animator ruchu fotograficznego.Autor dziesiątek wystaw zbiorowych i indywidualnych w Polsce i poza granicami.Laureat wielu konkursów fotograficznych w Polsce i za granicą.
Swoje prace publikuje przede wszystkim w Niemczech,Anglii w Polsce.
Ach te małe przyjemnostki,stworzonka,widomy znak niewoli, Obrazki z rozmarzonego wnętrza,Testament jedyny jaki pozostawię
.
Początek obrazu może być improwizacją ale koniec musi być...Sztuką
Jedyną podróż którą cenię najbardziej i wciąż jestem na jej szlaku to podróż w głąb siebie.
W obrazach wyrażam tylko własne emocje za oręż mając kolor, a więc cały jestem ekspresjonistą.
Fotografia to dar patrzenia na ofiarowana łaskę światła.
Życie ma uśmiech Giocondy.
Fotografik,poeta,aforysta,pisarz,/małe formy literackie/ lokalny animator ruchu fotograficznego.Autor dziesiątek wystaw zbiorowych i indywidualnych w Polsce i poza granicami.Laureat wielu konkursów fotograficznych w Polsce i za granicą.
Swoje prace publikuje przede wszystkim w Niemczech,Anglii w Polsce.
Ach te małe przyjemnostki,stworzonka,widomy znak niewoli, Obrazki z rozmarzonego wnętrza,Testament jedyny jaki pozostawię
.
Początek obrazu może być improwizacją ale koniec musi być...Sztuką
Jedyną podróż którą cenię najbardziej i wciąż jestem na jej szlaku to podróż w głąb siebie.
W obrazach wyrażam tylko własne emocje za oręż mając kolor, a więc cały jestem ekspresjonistą.
Fotografia to dar patrzenia na ofiarowana łaskę światła.
Życie ma uśmiech Giocondy.